ΠΗΓΗ: https://athens.indymedia.org
Ο Δεκέμβρης του 44, είναι το όριο ανάμεσα σε δυο σημαντικές τομές οι οποίες εμπόδισαν τη συνέχιση της λαϊκής επανάστασης και καθήλωσαν μέχρι και σήμερα τη χώρα στη θέση της αποικίας.Ήταν μια αντιαποικιακή-κοινωνική εξέγερση που αμφισβητούσε τις προηγούμενες διευθετήσεις έμμεσα και ταυτοχρόνως λόγω ήττας της ο ελληνικός λαός υπέστη την επόμενη προδοσία της Βάρκιζας. Από κει και πέρα είναι θέμα χρόνου ο εμφύλιος και η κατοπινή υπαγωγή της χώρας στη Δύση.
Α)Η πρώτη τομή αφορά στην υπογραφή των συμφωνιών Λιβάνου και Καζέρτας.
Ι)Η συμφωνία του Λιβάνου πραγματοποιείται στις 17-20 του Μάη 1944 υπό την αιγίδα των Εγγλέζων μεταξύ της διασπασμένης κυβέρνησης, της ΠΕΕΑ, του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, του ΕΚΚΑ. Η συμφωνία εμπεριέχει τους εξής όρους:
1. Καταδίκη του στασιαστικού κινήματος, τιμωρία των υποκινητών, ανασύνταξις και πειθάρχισις των ενόπλων ελληνικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής υπό την σημαίαν της ελληνικής πατρίδος.
2. Η ενοποίησις και πειθάρχησις υπό τας διαταγάς της κυβερνήσεως εθνικής ενώσεως και του Συμμαχικού Στρατηγείου όλων των ανταρτικών σωμάτων της ελευθέρας Ελλάδος, καθώς και η κινητοποίησις, όταν επιστή ο καιρός, όλων των μαχητικών δυνάμεων του έθνους εναντίον των κατακτητών.
3. Η κατάργησις της εαμικής τρομοκρατίας εις την ελληνικήν ύπαιθρον και η παγίωσις της προσωπικής ασφαλείας και της πολιτικής ελευθερίας του λαού, όταν και όπου ο κατακτητής αποσύρεται.
4. Η συνεχής μέριμνα δια την επαρκή αποστολήν τροφίμων και φαρμάκων εις την υπόδουλον Ελλάδα, επίσης και την ορεινή.
5. Η εξασφάλισις κατά την προσεχή από κοινού μετά των Συμμαχικών δυνάμεων απελευθέρωσιν της πατρίδος, της τάξεως και της ελευθερίας, του ελληνικού λαού εις τρόπον ώστε απηλλαγμένος και υλικής και ψυχολογικής βίας, να αποφασίση κυριαρχικώς και δια το πολίτευμα, και δια το κοινωνικό καθεστώς, και δια την κυβέρνηση της αρεσκείας του.
6. Η επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά των προδοτών της πατρίδος και κατά των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του ελληνικού λαού.
7. Η πρόνοια δια την άμεσον ικανοποίησιν, μετά την απελευθέρωσιν, των υλικών αναγκών του ελληνικού λαού.
8. Η πλήρης ικανοποίησις των εθνικών μας δικαίων. Αι μεγάλαι υπηρεσίαι και αι μεγάλαι θυσίαι μας, τα ολοκαυτώματα της πατρίδος μας δεν ημπορούν να έχουν άλλην δικαίωσιν, εκτός από την δημιουργίαν μίας νέας ελεύθερης και μεγάλης Ελλάδος.
ΙΙ)Στις 26 Σεπτεμβρίου υπογράφεται η συμφωνία της Καζέρτας. Οι Άγγλοι (βρετανός υπουργός Μέσης Ανατολής, Μακ Μίλλαν, ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων μεσογείου, Ουίλσον), η προσωρινή εξόριστη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ υπογράφουν συμφωνία υπαγωγής της εθνικής αντίστασης στις διαταγές του Σκόμπι, Άγγλου στρατηγού και της συμμαχικής διοίκησης. Τα Τάγματα Ασφαλείας κηρύσσονται δωσιλογικά και προδοτικά ενώ από την άλλη προετοιμάζοντας την είσοδό τους στην Ελλάδα, οι Άγγλοι επέβαλαν τον Σκόμπι ως υπεύθυνο για την τήρηση της τάξης κατά τη διάρκεια της επανακατάληψης της Ελλάδας.
ΙΙΙ)Γεγονότα μέχρι τα Δεκεμβριανά:
-9 Οκτωβρίου: Στη διάρκεια της συνάντησης Τσόρτσιλ και Στάλιν στη Μόσχα συμφωνείται να παραμείνει η Ελλάδα στη βρετανική σφαίρα επιρροής (Συμφωνία των Ποσοστών ή της Μόσχας). Το περιεχόμενο της συμφωνίας το αγνοεί η ελληνική πολιτική ηγεσία αλλά και η ηγεσία του ΚΚΕ.
-12 Οκτωβρίου: Τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής εγκαταλείπουν την Αθήνα. Την ίδια μέρα καταφτάνουν στο λιμάνι του Πειραιά τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα.
-18 Οκτωβρίου: Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιστρέφει στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων.
-Στις 25 Οκτωβρίου ιδρύεται ο ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) από μέλη της ΕΝΑ, την Τρίαινα, και άλλες φιλοβασιλικές και αντικομουνιστικές οργανώσεις του ελλαδικού χώρου και της Μέσης Ανατολής. Σκοπός του ΙΔΕΑ ήταν η πλήρης διάλυση του κομμουνιστικού κινήματος και η εγκαθίδρυση και αναπαραγωγή του στρατιωτικού μηχανισμού στην οργάνωση του αστικού μεταπολεμικού κράτους στην Ελλάδα ή, σύμφωνα με την ορολογία απόρρητου εσωτερικού εγγράφου του ίδιου του ΙΔΕΑ, η «δικτατορία του ΙΔΕΑ». Η αντίληψη και ουσιαστική θέση του ΙΔΕΑ ήταν η ταύτιση του στρατού με το έθνος και η πλήρης ανεξαρτησία του από την πολιτική εξουσία. Ουσιαστικός θεσμός έκφρασης των εθνικών συμφερόντων θα ήταν ο ίδιος ο ΙΔΕΑ, ενώ πουθενά στις θέσεις του ΙΔΕΑ δεν αναφέρεται η μοναρχία.
-27 Νοεμβρίου: Ο καθηγητής και υφυπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας Άγγελος Αγγελόπουλος, σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναφέρεται για πρώτη φορά στα κατοχικά «δάνεια», το ύψος των οποίων φτάνει τις 38.000.000 χρυσές λίρες Αγγλίας, δηλαδή 80.280.000.000 νέες δραχμές ή 500 πεντάκις εκατομμύρια κατοχικές δραχμές.
-28 Νοεμβρίου: Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ζητά την αποστράτευση και τον αφοπλισμό όλων των αντιστασιακών οργανώσεων μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου.
-1 Δεκεμβρίου: Οι υπουργοί που ανήκουν στο ΕΑΜ αποσύρονται από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γ. Παπανδρέου.
-Στις 3 Δεκεμβρίου καταστέλλεται η ειρηνική διαδήλωση του ΕΑΜ, με 23 νεκρούς και 148 τραυματισμούς. Η Αστυνομία υπό τον Άγγελο Έβερτ και Χίτες χτυπούν τους διαδηλωτές με τις οδηγίες των Άγγλων.Έχει προηγηθεί η ανεκπλήρωτη απαίτηση του Σκόμπι ώστε ο ΕΛΑΣ να παραδώσει τον οπλισμό του. Για 33 ημέρες οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ θα συγκροόνται με τις δυνάμεις της Ελληνικής κυβέρνησης και των Άγγλων με την ανοχή του Στάλιν τον οποίο ο Τσόρτσιλ επευφημεί. Από τη μια στην Αθήνα και στον Πειραιά, οι βρετανικές δυνάμεις αποτελούνταν από μία ελλιπή ταξιαρχία τεθωρακισμένων, την 23η με μία επιλαρχία αρμάτων Sherman, των 35 τόνων. Υπήρχαν επίσης μονάδες αλεξιπτωτιστών και δύο τάγματα πεζικού που έφθασαν αεροπορικώς στην αρχή των γεγονότων, συνολικά 5.000 άνδρες. Υπήρχε ένα πλήθος βοηθητικών μονάδων με το προσωπικό τους, σχεδόν 10.000 άτομα. Συνολικά έλαβαν μέρος στις μάχες των πρώτων ημερων η 4η Μεραρχία (10η, 12η, 23η Ταξιαρχίες Πεζικού), 2η Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών, 23η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, 139η Ταξιαρχία Πεζικού, 5η Ινδική Ταξιαρχία κ.α.[9] Ο όγκος των βρετανικών ενισχύσεων - τρεις μεραρχίες πεζικού, η 4η Ινδική, η 4η και 46η Βρετανικές, σε πρώτη φάση - θα έφθαναν στα μέσα Δεκεμβρίου.
Οι κυβερνητικές δυνάμεις περιλάμβαναν την IIIη Ορεινή Ταξιαρχία με 2.800 άνδρες, μονάδες της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας και των οργανώσεων τύπου "Χ" με 2.500 έως 3.000 ενόπλους, όπως και τους περίπου 12.000 άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας.Από την άλλη ο ΕΛΑΣ είχε: Το Α΄ Σώμα Στρατού, είχε στα χαρτιά μία καταγεγραμμένη δύναμη που πλησίαζε τις 20.000 γυναίκες και άνδρες, διέθετε όμως μόλις 6.000 όπλα με ελάχιστα πυρομαχικά. Οι μονάδες της Στερεάς, ηIIη και η ΧΙΙΙη μεραρχίες, είχαν περίπου 5.000 ενόπλους κοντά στην Αθήνα (Το 2ο Σύνταγμα αφοπλίστηκε πριν την σύγκρουση). Στη διάρκεια των μαχών έφθασαν στην Αθήνα μονάδες από την Πελοπόννησο, τη Στερεά ή και τη Θεσσαλία. η Ταξιαρχία Ιππικού και το 54ο Σύνταγμα), συνολικά 6.000 έως 7.000 ένοπλοι. Το σύνολο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ αποτελούνταν από το Α΄Σώμα Στρατού, ΙΙ Μεραρχία, 52 Σύνταγμα Πεζικού, VIII ταξιαρχία, Εθνική Πολιτοφυλακή κ.α.
2)Η δεύτερη τομή αφορά στην υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ βάσει της οποίας οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη. Συνομολογούν:
Tη δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.
Την άρση του στρατιωτικού νόμου.
Την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.
Την πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Τη δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.
Την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.
Την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.
Την αντίστοιχη εκκαθάριση σωμάτων ασφαλείας, και
Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογών με συμμετοχή διεθνών παρατηρητών
-11 Ιουνίου: Το ΚΚΕ αποκηρύσσει δημόσια τη δράση του Άρη Βελουχιώτη. Λίγες μέρες αργότερα (στις 16 Ιουνίου στη Μεσούντα, κοντά στον Αχελώο) ο Βελουχιώτης αυτοκτονεί(;), για να αποφύγει τη σύλληψή του από παραστρατιωτικές ομάδες που τον καταδιώκουν απηνώς.
1945-1946:
-Όργιο της λευκής τρομοκρατία εκ μέρους της κυβέρνησης και των συμμοριών θανάτου που είχαν συστήσει υπό την ανοχή της και την ατιμωρησία που επέτρεψε σοβαρά εγκλήματα στο πλαίσιο της καταστολής της αριστεράς. Κύρια δύναμη κρούσης της Λευκής Τρομοκρατίας ήταν δεξιοί και ακροδεξιοί παρακρατικοί ένοπλοι σχηματισμοί(οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό απαρτίζονταν από πρώην μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας αλλά και από συγγενείς σκοτωμένων από τον ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής) και κατά δεύτερο λόγο η Χωροφυλακή και η Εθνοφυλακή. Συχνά αυτές οι επιχειρήσεις είχαν άμεσο καθοδηγητή τις ίδιες τις κρατικές αρχές και στελέχη των τότε κυβερνήσεων. Οι πράξεις βίας συμπεριλάμβαναν ακόμα και αποκεφαλισμούς Κομμουνιστών και όχι μόνο και μεταφορά των κομμένων κεφαλών από πόλη σε πόλη ή από χωρίο σε χωριό για "παραδειγματισμό" αλλά και για να εισπραχθούν τα χρήματα από επικηρύξεις. Το ξέσπασμα της Λευκής Τρομοκρατίας είχε σοβαρό αντίκτυπο και στο ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου και τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του οποίου σύμφωνα με την αριστερά αρχικός σκοπός ήταν η αυτοάμυνα από τις επιθέσεις του παρακράτους.
Φόνοι:1289
Τραυματισμοί:6671
Συλλήψεις:34931
Βασανισμοί:31632
Λεηλασίες-καταστροφές:18767
Καταστροφές γραφείων:677
Απόπειρες φόνων:509
Βιασμοί γυναικών:165
Ως αριθμός, οι 1289 νεκροί που αποδίδονται στην Λευκή Τρομοκρατία, πιθανότατα βρίσκονται κοντά στην αλήθεια. Από τους νεκρούς αυτούς, οι 953 αποδίδονται σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι 250 στην Εθνοφυλακή, οι 82 στη Χωροφυλακή και άλλοι 4 στα βρετανικά στρατεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου