Το περασμένο καλοκαίρι ο πολύπαθος αυτός λαός υπέστη νέα επιδρομή της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ στην αποκλεισμένη Γάζα στη διάρκεια της οποίας, τελέστηκαν από τους στρατοκράτες του Ισραήλ εγκλήματα, που σοβαροί διεθνείς νομικοί χαρακτήρισαν γενοκτονία
Στην Αθήνα προ ημερών, τιμήθηκε η μνήμη του ηγέτη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), Γιασέρ Αραφάτ, πρώτου προέδρου και της Παλαιστινιακής Αρχής. Αφορμή για την εκδήλωση ήταν η συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον πολυσυζητημένο θάνατο του Παλαιστίνιου ηγέτη.
Η εκδήλωση αυτή έδωσε την ευκαιρία σε ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας, να επαναβεβαιώσουν την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού με τον ηρωικό παλαιστινιακό λαό και τους αγώνες του. Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ παρέστη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος Θοδωρή Δρίτσα, στην οποία συμμετείχαν τα μέλη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης, Κωνσταντίνα Ναθαναηλίδου και η Τίνα Στρίκου.
«Δίκαιη λύση, σήμερα στην Παλαιστίνη – τόνισε στον χαιρετισμό του ο Θ Δρίτσας – σημαίνει τη διεθνή αναγνώριση του δικαιώματος των Παλαιστινίων να ζουν σε δικό τους ανεξάρτητο και απολύτως κυρίαρχο κράτος, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο ίδιος ο Γιασέρ Αραφάτ – συνέχισε ο κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος - που την επέτειο των δέκα χρόνων από τον θάνατό του τιμούμε φέτος, είχε μιλήσει με ρεαλισμό για τη δυνατότητα διαπραγματεύσεων PLO- Ισραήλ, προκειμένου να λυθεί το Παλαιστινιακό».
Ας θυμηθούμε με την ευκαιρία της καθιερωμένης από τον ΟΗΕ Διεθνούς Ημέρας Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό λαό, ότι το περασμένο καλοκαίρι ο πολύπαθος αυτός λαός υπέστη νέα επιδρομή της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ στην αποκλεισμένη Γάζα στη διάρκεια της οποίας, τελέστηκαν από τους στρατοκράτες του Ισραήλ εγκλήματα, που σοβαροί διεθνείς νομικοί χαρακτήρισαν γενοκτονία.
Από την άλλη, η νέα παλαιστινιακή τραγωδία πυροδότησε ένα νέο ευρύ κίνημα αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα νέα σειρά χωρών του κόσμου - της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης – να αναγνωρίσουν ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης. Υπενθυμίζουμε ότι στις 29 Νοεμβρίου 2013, η Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς, διάδοχο του Αραφάτ, είχε πετύχει μεγάλη διπλωματική νίκη με την πανηγυρική ένταξη της Παλαιστίνης στους κόλπους του ΟΗΕ ως κράτους-παρατηρητή. Κατά την ιστορική εκείνη ψηφοφορία, κατά του σχετικού ψηφίσματος είχαν ταχθεί μόλις εννέα χώρες-μέλη του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων το Ισραήλ και οι ΗΠΑ. Έκτοτε, η Παλαιστίνη εντάχθηκε ως πλήρες μέλος στην UNESCO, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ, του Ισραήλ και άλλων συμμάχων του να αποτρέψουν την εξέλιξη αυτή.
Ακολούθησε σειρά αναγνωρίσεων του κράτους της Παλαιστίνης που σήμερα υπερβαίνουν τις 133, με τη διαφορά ότι ανάμεσά τους δεν είναι η Ελλάδα. Το ζήτημα έχει τεθεί κατ’ επανάληψη από τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο στη Βουλή όσο και στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και εκτιμούμε ότι δεν θα αργήσει η αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης και από την Ελληνική Δημοκρατία.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η δικαίωση των πολύχρονων αγώνων του παλαιστινιακού λαού.
Πρώτα πρώτα γιατί ο παλαιστινιακός λαός εξακολουθεί να στερείται το δικαίωμα εθνικής αυτοδιάθεσης, που παγκοσμιοποιήθηκε μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ίδρυση του ΟΗΕ.
Δεύτερο, γιατί το Παλαιστινιακό χαρακτηρίζεται πρόβλημα – κλειδί για την ειρήνη στη Μ. Ανατολή και η ειρήνη στην περιοχή αυτή –από τις πιο εύφλεκτες του πλανήτη– συνδέεται στενά με την παγκόσμια ειρήνη, όπως μαρτυρούν όλες οι εξελίξεις, είτε με τους πολέμους στο Ιράκ παλαιότερα, είτε με την σημερινή επέλαση των τζιχαντιστών σκοταδιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Και μην ξεχνούμε ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός τροφοδοτείται σ΄όλο τον μουσουλμανικό κόσμο από την διαιώνιση της παλαιστινιακής τραγωδίας. Άρα, η νίκη του Παλαιστινιακού λαού θα είναι νίκη για όλη την περιοχή μας, την Ευρώπη και όλον τον κόσμο.
Τρίτο, γιατί το Παλαιστινιακό κίνημα, ιδιαίτερα η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), αγωνίζεται όχι μόνο για ένα ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης, αλλά και για ένα κοσμικό δημοκρατικό κράτος, που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για όλο τον αραβικό κόσμο. Αυτό δεν θέλουν τα αυταρχικά αραβικά καθεστώτα, τα οποία έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να υπονομεύσουν και να ελέγξουν το Παλαιστινιακό κίνημα. Άρα, η νίκη των Παλαιστινίων θα είναι νίκη της δημοκρατίας για όλη την πολύπαθη Μ. Ανατολή.
Δεν θα ήταν σωστό εκ μέρους μου να μη σημειώσω ότι το Παλαιστινιακό κίνημα έχει συμμάχους μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, όπου υπάρχουν ισχυρές φιλειρηνικές προοδευτικές δυνάμεις, το Κ.Κ. Ισραήλ και άλλα αριστερά κινήματα, καθώς και κορυφαίοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Δυνάμεις που αγωνίζονται για την ειρήνη με δικαιοσύνη, διεκδικώντας τον τερματισμό της κατοχής της χώρας τους στα παλαιστινιακά εδάφη και την δημιουργία ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου